Mijn academische interesse naar games heeft een middelmatige belangrijke rol gespeeld bij de keuze van mijn masteropleiding. Als HBO-student was het mogelijk om bij verschillende universiteiten te starten aan een premaster en masteropleiding. Hierbij viel het onderdeel 'games' binnen deze opleiding wel op, maar was dit uiteindelijk niet doorslaggevend. Vanuit een persoonlijke achtergrond ben ik bijzonder geïnteresseerd in games binnen nieuwe media omdat ik al zo lang game als ik me kan herinneren. De eerste spellen die ik me herinner zijn Cats en Donky Kong op een bruin-oranje PC-scherm met buigbare floppies. Een paar vrienden op de basisschool schreven zelf spelletjes, hoewel ik er nooit achter ben gekomen wat de “kwaliteit” van deze spelletjes was. Verder zijn ook Carmageddon, American McGee's Alice, Tekken, Soul Caliber, Alone in the Dark, Final Fantasy en GTA en in het bijzonder Thief spellen die qua interesse bijzonder kenmerkend zijn.
Hoewel ik een redelijk 'brede' speler ben (RPG, MMO's, First/ Third Persoon Shooters/Sneakers, RTS, platform) zou ik mezelf omschrijven als een casual gamer. Ik speel veel spellen maar ik speel heel veel in bepaalde periodes. In mijn geval zijn het dus niet de games die casual zijn maar de manier of mate van spelen. Mijn directe omgeving die games speelt zijn mijn broertjes, zusje, vader en moeder. Een aantal vriendinnen “speelt” SingStar, wat mijn inziens eerder een applicatie is voor de PS dan een spel. Mijn zusje is een typisch 'vrouwelijke' speler waarbij ze voornamelijk The Sims, de Tycoon-series speelt en creatieve games speelt. Mijn moeder is tevens een 'typisch' vrouwelijke speler en behoort tot de Zylom-doelgroep maar ze is bereid om ook daadwerkelijk spellen in de winkel te kopen.
De beste game in mijn beleving is hele Thief-serie waar ik een zeer grote fan van ben. De laatste game was qua sfeerbeleving het beste maar qua diepgang in spel-elementen de minst goede. De slechtste game ooit is waarschijnlijk Baldur's Gate, die echt 'kansloos' simpel en sfeerloos was. Verder zijn Pokémon voor de GameBoy, Age of Empires, Beyond Good & Evil, Prince of Persia, Dragon Age, Ratchet & Clank, Kya, Dungeon Siege, WoW, en Oblivion echte must-haves.
Ik denk dat ik qua thematiek het meeste interesse heb voor Identiteit of Narrativiteit. Dat eerste omdat ik als vrouwelijke speler nogal wat vooroordelen te verwerken krijg. Als voorbeeld: afgelopen september kocht ik een laptop waarbij ik expliciet vroeg naar de mogelijkheden van de aparte grafische kaart, waarop de verkoper antwoordde: “Nou, The Sims kan hij wel aan hoor, haha”. Ha. Ha. Anderzijds ben ik als persoon zelf de discussie om dit thema meer dan zat, wat mijn academische interesse voor het onderwerp niet zal bevorderen. Ik denk daarom dat ik uiteindelijk meer neig naar de thematiek van Narrativiteit omdat ik grote verschillen merk met betrekking tot de mate van 'verslaving' tussen bijvoorbeeld WoW en Guild Wars. Bij Guild Wars krijg ik namelijk het idee continue dezelfde acties uit te voeren die uiteindelijk leiden tot verveling, terwijl ik bij WoW iets dergelijks niet niet ervaar ondanks dat veel spel-elementen toch hetzelfde zijn. Deze discrepantie kan een eerste stap zijn naar vragen voor mijn eindpaper.
0 reacties:
Een reactie posten